Djogjakarta, 29 Oktober 1939
Lieve Ouders, broers en zustersZoals jullie al weten ben ik overgeplaatst naar Djocja en ik ben in opleiding voor Sergeant. Dit is een onderdeel van de kaderschool van Magelang maar aangezien daar geen plaats meer is hebben ze een deel van de opleiding naar Djocja overgeplaatst en zo ben ik nou hier terecht gekomen. Met mij gaat het nog goed en ik hoop van jullie hetzelfde. Het begint er naar uit te zien daar in Europa, is Jos nog niet onder dienst?
Ik heb geweldig gesloft want ik ben de enigste van mijn klas die doorstromer geworden is, de anderen moeten nou eerst nog een jaar wachten en dan moeten ze eerst nog examen doen willen ze een kansje maken, en mij schoppen ze gewoon maar weer naar school zonder examen of wat ook maar het wordt een zware dobber want ze geven tegenwoordig de gouden strepen niet cadeau.
We liggen hier in een oud hospitaal, nou een fijne rommel je moet de hele dag poetsen want een hospitaal is geen gewone kazerne altijd een beetje mooier en dan zie je het vuil een beetje vlugger en dat is het eerste waar ze hier naar kijken tot zelfs Zondags toe want het is op het ogenblik Zondagavond maar vanmiddag kwam de Luitenant van de Week behoorlijk op de kamer inspectie houden nou dat heb ik in mijn hele diensttijd nog niet meegemaakt dat die Zondags op de kamer kwam en dan moet je net dat vrije leven op het Bataljon gewend zijn, daar ging jij inspectie houden en hier sta je weer netjes in ’t gelid maar affijn het is voor een goed doel en als we er door heen komen dan zijn we boven Jan en komen we er niet doorheen dan hebben we toch weer een goede leerschool doorlopen, je wordt er nooit stommer van.
Ik ben momenteel aan het onderhandelen over een fiets met een Arabier ik moet hem natuurlijk op afbetaling hebben en dat klopt wel maar nou moet hij 20 gulden in eens hebben en dat wil ik niet, die Arabieren moet je in de gaten houden, die vent is bang dat wij ook in oorlog komen en dan krijgt hij geen rot cent meer.
De hele kader opleiding van dit jaar is ongeveer 1000 man sterk er zitten er 400 voor Brigadier, 200 voor Europees Sergeant plus 300 man inheemsen voor Korporaal of Sergeant 2e klas. Dan nog 100 voor Sergeant-majoor. Die instructeur die wij hier hebben is nog Sergeant maar hij zal wel gauw Sergeant-majoor worden. Toen ik voor Brigadier op school zat, toen was hij daar ook in opleiding voor Sergeant-majoor maar hij is behoorlijk streng, het is niet gauw goed bij hem.
Het duurt hier altijd een poos voordat je in je eigenlijke rang dient want ik loop nog altijd rond te sporten met mijn oude traktement en als je straks Sergeant wordt is het nog erger want dan ben je Onderofficier met een traktement van een Brigadier dan leef je boven je stand. En dan moet je op een compie komen waar een paar echte doorzetters zitten nou dan raak je hopeloos in de schuld. Ik heb ze wel gezien met f.2000,-- schuld en toen hij goed en wel Sergeant was werd hij failliet verklaard.
Nou ik hoop dat jullie allemaal nog goed gezond zijn en het mogen blijven en eindig ik met jullie hartelijk te groeten.
Jaap
Mijn nieuwe adres:
Aan den Eur. Brig.
J. Teunissen
Alg. stb. nr. 91691
Kaderschool Djogjakarta.
Djogjakarta, 12 November 1939
Lieve Ouders, broers en zustersOm te beginnen heb ik jullie brief in de beste gezondheid ontvangen en met jullie gaat het ook nog goed. De rommel zal nog wel veel duurder worden met die flauwekul en Derk doe de groeten aan Kees Prins en Aart v/d Fliert en zeg maar dat ik het hier nog best naar mijn zin heb. Ze gaan daar nog maar behoorlijk trouwen ondanks de oorlog, nou hier ook nog wel hoor! Ik ben gisteravond nog op visite geweest bij een transportgenoot, die zat hier op Djocja maar dat wist ik niet en nou liep ik gisteravond in de stad en toen kwam ik hem tegen met zijn vrouw , één uit Holland, je kunt hier beter getrouwd wezen en vooral op Kaderschool want zoals wij vrijgezellen, dat begint al om half 6, dan lig je al op je knieën onder je krib te dweilen nou dan ga je naar de keuken daar krijg je een homp brood en een mok koffie dat je half onderweg loopt op te peuzelen, nou dan moet je alles afstoffen en je wapening in orde brengen voor de dienst en dan komt de Sergeant inspectie houden en dat is me een droge, hij zegt gewoon: “Laat mij je tandenborstel eens zien”, en hij heeft elke dag wat anders, wij hebben hier een sprei op ons krib liggen want dekens gebruik je hier niet maar nou wil het wel eens gebeuren dat, dat ding een beetje vuil is aan den ene kant, nou dan draai je hem om maar dat heeft hij ook door want gistermorgen moesten we allemaal ons sprei omdraaien, maar hij vangt ons niet want tenslotte duurt de cursus maar 9 maanden en dan zorg ik wel dat mijn rommel in orde is.
Ik heb op Solo wel gehad, daar lagen we met 4 brigadiers op 1 kamer, dat het een rotzooitje was bij mijn krib, nou daar sloeg je gewoon van achterover, maar daar kwam toch nooit geen mens kijken dus dan geeft het niets. Daar zorgde ik weer dat mijn brigade in orde was want ik ben daar 4 maanden Brigade commandant geweest om de Sergeant lag toen in ’t hospitaal en zo moet je in ’t leger altijd denken, waar moet ik voor zorgen, en dan moet je ook niets meer doen want daar houden ze ook niet van en als we nu Sergeant mogen worden dan ben je boven Jan want dan krijg je een kamer apart in de kazerne en je kunt zelf een koeli huren die je kamer schoonhoud en meer van die dingen en als je naar de buitengewesten gaat dan ben je helemaal baas want daar spreken ze nooit van Sergeant maar van baas. Baas dit of baas dat. Affijn dat zijn nog toekomstdromen. Ik heb een fiets gekocht van f. 80,--, een mooie wagen en mijn kameraad ook een precies dezelfde je kunt ze alleen uit elkaar houden door het achterlichtje, we hebben die fiets bij een Arabier gekocht en we hadden geen rooie rotcent dus die Arabier wou daar niet meteen aan maar toen hebben we hem gezegd dat we van Solo kwamen en dan moest hij maar eens informeren bij zijn broer die op Solo woont want daar hadden we onze horloges gekocht nou 2 dagen later stond hij ons al bij de tangsi op de wachten nou toen konden we zijn hele winkel al leeghalen.
Ik lach me rot met die Arabieren want die kunnen slecht Maleis om ze kunnen verschillende letters niet uitspreken en deze kan het ook niet schrijven toen hebben we zelf dat contract opgemaakt om gewoonlijk heeft hij een Javaan als boekhouder maar die was er toen niet nou toen hebben we het zelf maar gedaan en mijn kameraad die denkt niet na, die zet ook nog zijn handtekening op de zegel maar dat kan die zelf toch nog wel, die Arabieren die beginnen van achter naar voren een gek gezicht, een chinees die begint van boven naar beneden en Javaans is een moeilijke taal om te schrijven weet je hou dat er uit ziet nou zo:
nou moet je niet denken dat, dat Javaans is, dit zijn maar gewoon krasjes maar zo ziet het er ongeveer uit er zijn maar enkele Europeanen hier in Indië die het kunnen schrijven.
Het begint er naar uit te zien in Holland met dat grensincident in Limburg en Hitler aan de dood ontsnapt en nou sturen al die staatshoofden hem een gelukstelegram dat hij nog leeft en in hun hart denken ze misschien wel: “Was er maar in blijven steken gek”. Zoiets zou mijn oude kameraad niet in zijn brief hoeven te zetten want die zijn ouders wonen in Aken en dan werden ze meteen knijp gezet. Die jongen krijgt af en toe een brief uit Vaals met de waarheid en zo nu en dan één uit Aken maar die brieven verschillen hemelsbreed van elkaar.Het is nu Zondag en Maandag en Dinsdag hebben we ook vrij want dan is het Inheems Nieuwjaar. Dat is mooi in dit land je krijgt een hoop extra vrije dagen het is alleen maar jammer dat je er niets aan hebt want je weet toch niet waar je heen moet waar wij op wachten is Europees verlof en dat duurt nog wel even.
Nou de groeten uit Indië van Jaap
Djocja, 26 November 1939
Lieve Ouders, broers en zustersIk heb jullie brief in gezondheid ontvangen en in Ede is alles nog kits, nou hier ook nog hoor alleen ben ik weer een tand armer geworden en daar heb ik behoorlijk pijn aan gehad want dat zat te zweren en ik had een dikke wang ik had gewoon een uur tijd nodig om mijn broodje op te eten maar ik ben er nu al weer van af. Als je hier naar de tandarts wil dan moet je helemaal naar Magelang (± 40 km.) dan ben je precies de hele dag druk en je moet zelf de reis betalen maar dat kost maar 56 cent retour. Niet veel hè?
De dienst hier gaat wel, het is natuurlijk behoorlijk aanpoten maar daar kunnen we wel tegen en onze instructeur lijkt me een hele geschikte baas maar onze Kapitein is een rare. Als je bv. op ziekenrapport bent geweest en de troep heeft uitrukken dan gaat hij je precies voorrekenen hoe lang je er over doen kunt om de troep weer in te halen maar hij rekent zo dat je, je eigen de vellen loopt en toen we aankwamen moest hij alles weten en of je nog inspiraties ergens voor had. bv. schilder of tekenaar. Dan kun je ook wat horen als kanariefokker, parelduiker en meer van die flauwekul.
Djocja is een vrij wat mooiere stad als Solo. Je hebt hier de zogenaamde “kotta baroe” dat is “nieuwe stad” daar wonen wij ook in maar dat is een echte elitebuurt en een hoop scholen dat komt door al die suikerondernemingen die je hier in de buurt hebt.
Ik heb ook nog een foto die is nog van Tawang Manggoe dat is alweer een halfjaar geleden. Daar zie je ons machine geweer die noemen ze hier karabijnmitrailleur. Die vent die er achter ligt was mijn sectiecommandant in Solo, Sergeant-majoor Kusters, daar kan ik goed mee op schieten ik kan ook wel zeggen dat ik door zijn toedoen hier weer op school zit.
Verder is hier niet veel nieuws je merkt er hier niets van dat er oorlog is alleen gaan de prijzen een beetje omhoog maar in Holland ziet het er niet mooi uit of liever gezegd in Europa verscherpte mijnen oorlog van Duitsland en Engeland neemt tegenmaatregelen en Holland is er het dupe van met zijn scheepvaart. Affijn we zullen wel zien wat het wordt.
Doe de hele bende de groeten maar van mij en jullie de mazzel hè!
Jaap
Hiermede bericht ik jullie dat ik jullie brief in gezondheid heb ontvangen en jullie zijn ook nog allemaal goed gezond. En dat is het voornaamste, de rest komt vanzelf wel. Met mij gaat het ook nog goed, Ik ben de 23e Nov. Aangesteld tot Europees Brigadier Effectief. Zodoende heb ik nu een soldij van ruim 8½ gulden, nou komen we zo’n beetje in de richting. Het leren hier gaat me best af. Het is voorlopig niets anders als herhalen wat we in Magelang gehad hebben en dat zit er bij mij nog goed in, alleen zijn ze hier een beetje strenger wat betreft je uitrusting en je krib en koffers en kisten . Een jongen kreeg 4 dagen verzwaard arrest omdat hij zijn handdoek ’s-avonds over de drooglijn had laten hangen en die moet je ’s-avonds om 6 uur binnenhalen, droog of niet droog en je kan het licht eens een keer vergeten. Nu staan er weer een heel stel op het rapport omdat hun kist niet op slot was en zo ga je maar door, maar het heeft dit voordeel dat je gaat overal naar kijken en dat is hun bedoeling ook. Overal aandacht aan besteden.
Als jullie deze brief krijgen dan is het zowat Kerstmis en Nieuwjaar, ik stuur geen nieuwjaarskaarten want dat is me veel te duur. Als ik er om gedacht had dan had ik ze met de boot kunnen sturen maar ik had helemaal vergeten dat het al weer zowat Kerstmis was, Dat komt ook al omdat je er hier niets van merkt , het blijft hier even warm.
Het begint in Holland ook al aardig te spannen als die oorlog een beetje lang duurt dan zal het niet meevallen om er buiten te blijven, het is daar een rotzooitje in Europa. Rusland valt maar gewoon Finland binnen en dat noemt die nog geen oorlog ook .
Ik kreeg van de week nog een brief van mijn oude kameraad, die zit in Bandoeng die is geen Brigadier geworden maar die zat oorspronkelijk bij de vechtwagens en tanks maar toen moest hij zijn lopend verband verbreken en opnieuw voor 6 jaar tekenen en dat wilde hij niet. Hij wil hier gaan boeren want het is een Fries, nou heeft hij al land gehuurd om wat op te verbouwen. Toen we nog samen op Semarang zaten had hij het er altijd al over en hij heeft geld om te beginnen. Dus waarom zou hij het niet doen.
Verder is hier niet veel nieuws, elke dag is hier precies hetzelfde en de dienst ook, alleen onze Sergeant is Sergeant-majoor geworden. We hebben hem bloemen gegeven maar het helpt niet veel want nu scheldt hij nog harder ‘s-morgens, m.a.w. “Jullie lijmen me toch niet”. Die goeie man moet ‘s-morgens altijd eerst een poosje gaan schelden hij maakt op mij toch geen indruk. Die vent is knoerdroog, je lacht je rot.
Verder wens ik jullie een Plezierig Kerstfeest, een Zalig Kerstfeest, een Zalig Uiteinde en een Gelukkig Nieuwjaar.
En geeft dat maar door aan iedereen.
Jaap
Het is vandaag 1e Kerstdag en het is hier zo rustig dat je weet gewoon niet wat je overkomt want de meeste zijn met verlof en de rest is de stad in maar ik had geen zin dus dacht ik dan zal ik maar eens een brief schrijven. De toestand in Europa wordt er niet beter op maar die Rus heeft zich behoorlijk vergist in Finland. Hij dacht, dat landje zal ik eens in de kuif pikken maar dat valt tegen en ik hoop dat hij het nooit krijgt. De mobilisatie in Holland kost ook een duitje, ik las gisteren in de krant van 1.700.000 miljoen gulden per dag. Als ze dat zo 4 jaar volhouden dan is het land bankroet dan gaan we allemaal op de fles.
Het bevalt me hier best in Djocja voor zover het je dan bevallen kan op een kaderschool want zoals nu met de Kerstdagen hebben we nog 2X per dag kamerinspectie door de Luitenant v/d Dag, nou dat vind ik wel een beetje al te bar en als het nou nodig was ‘a la bonheur’ maar alles is in orde want iedere jongen doet hier zijn zaken wel en dan komt er zo’n Luitenant de poort binnenstormen met zo’n grote sabel aan zijn zij met een verbeelding of hij de compie even recht zal zetten en dan vliegt hij even de kamers over en dan even naar de keuken even proeven of de koffie wel lekker genoeg is voor de gasten (dat zijn wij dan) en dan gaat hij weer af, dan denk ik ook wel eens bij mezelf, is dat leger nou gek of ben ik het. Dan hadden we op Solo een andere Luitenant die kwam zo van Nieuw Guinea uit de bossen van de Papoea’s en die goeie man wist van de inwendige dienst net zo veel af als m’n klompen. Maar het was op een Zaterdagmiddag en dan is er geen middagappel maar de Luitenant moet toch komen en toen vroeg hij mij: “Wat moet ik nou eigenlijk hier doen”, nou ik keek hem eens aan en maakte hem toen duidelijk dat hij alleen maar even moest komen horen of er wat bijzonders was. Nou zegt hij: “Ik kom in ’t vervolg niet meer, als er wat bijzonders is dan laat je me wel roepen”, zie je met zulke lui is het prettig werken. Trouwens die Luitenant was een echte heer, daar zou je nooit een verkeerd woord van horen.
De Merapi is ook weer aan het werken maar je kunt er niets van zien alleen een Zaterdagavond we zaten in de bioscoop en ineens zag ik een hoop mensen de bioscoop uitvluchten, ik zeg tegen m’n kameraad: “Is er brand”? “Nee”, zegt hij “er was net een aardbeving”, nou dan moet het toch harder gaan stommelen wil ik er wat van merken, maar je had dat moeten zien in een minimum van tijd was de bioscoop leeg, ze maken je gewoon aan ‘t schrikken.
Nou, ik weet niets meer, ik hoop dat jullie allemaal nog gezond mogen zijn. Doe de groeten aan allemaal en jullie het beste ! ! ! !
De groeten van
Jaap
Vrede op Aarde
In de mensen een Welbehagen
Het lijkt er wel wat op. Neem me niet kwalijk dat ik dit schrijf, maar het kwam zo in eens in me op.
Daaaaaag
‘k Heb jullie brief in de beste gezondheid ontvangen en zo als ik daar uit verneem zijn jullie verhuist naar de Veenderweg, nou daar wonen jullie beter als op ’t Oordtveld want dat is zo’n eind uit de buurt, nou moeten de jongens ook weer naar een andere school. Je moet hier getrouwd wezen dan heb je steeds last van overplaatsing dan moet je steeds je hele hebben en houwen inpakken dus je kan wel nagaan dat je niet te veel rommel moet hebben want dan kom je over de kostenvergoeding welke je terug krijgt van het Gouvernement. Opoe is ook verhuist naar de Bunschoten, had ze geen zin meer in de Maanderbuurt?
Het gaat hier bijzonder goed alleen zitten ze hier overal op te fitten, moet je horen, er was van de week 100 kilowatt elektrische stroom te veel gebruikt. (Hoe ze dat uitrekenen is me nog een raadsel maar onze Kapitein is hartstikke pienter) maar nou staan ze gewoon achter je of je de lichten wel op tijd uitdraait. En je moet zelfs ‘s-nachts alles opbergen je mag bv. geen jas aan de kapstok laten hangen en als je even naar de W.C. moet dan ga je, je jasje netjes opvouwen en in je kist opbergen tot je weer terug ben dan moet je alles weer openmaken enz. enz. Nou dat vind ik zo’n onzin.
We hebben hier elke dag van 7 tot 9 uur ’s-avonds verplichte eigen studie maar zet jij maar eens 25 jongens bij elkaar zonder dat er iemand de baas is, die kunnen geen 2 uur achtereen stil zitten, maar nou is met Nieuwjaar afgekomen dat, wie geen onvoldoendes had, d.w.z. dat je voor elk vak meer als een 6 had, die krijgen vrij van verplichte studie, en dat waren bij onze klas maar 3 man, waar ik ook bij was. Nou heb je daar als vrijgezel betrekkelijk weinig aan want ’s-avonds gaat het licht op de kamers uit dus dan ben je toch weer gedwongen om mee naar het schoollokaal te gaan, alleen kun je zeggen: “ik sta er tamelijk goed voor wat het theoretisch gedeelte betreft, en praktisch geeft tenslotte de doorslag".
De Finnen houden behoorlijk stand tegen de Russen, die Stalin om al zij Generaals tegen de muur te zetten maar nou ondervindt hij de gevolgen en nou krijg je het grote verschil, of jij je Vaderland verdedigt of dat je als aanvaller de grenzen over trekt en daar mensen gaat vermoorden die jou nooit wat gedaan hebben.
Nou ik weet niets meer, doe de groeten aan allemaal en ik wens jullie nogmaals een gezegend 1940.
Jaap
Jullie brief in de beste gezondheid ontvangen en nog allemaal springlevend, het zal nou niet meevallen met die kou want gisteren schreven de kranten nog van zware sneeuwval en zoveel graden onder nul, maar er zijn nog miljoenen mensen die het nog slechter hebben dus we mogen nog niet mopperen. Het zal daar aan de Veenderweg wel veel beter wonen zijn als op het Oortveld want dat was zo’n eind uit de richting en je zit nou vlak bij de familie dus je kan nou af en toe nog eens overwippen. Waarom is Opoe eigenlijk verhuist, want volgens mijn mening kon ze beter ginds in de Maanderbuurt wonen als midden in het dorp.
Het bevalt me hier nog best op Djocja en op de Kaderschool, alleen de dienst is knoer vervelend, elk uur een lepel, en als de dienst afgelopen is dan heb je zoveel lepels gehad dat je helemaal geen trek in eten meer hebt. We hebben een goede baas getroffen Sergeant-majoor Boonstoppel, hij kan niet tegen vloeken. Gisteren waren we in de gaskamers daar moeten we ons gasmasker proberen of het gasdicht is en als het dan niet gasdicht is dan krijg je een wolk gas binnen daar word je gewoon beroerd van en nou was er één bij nou die vent begon me even vlug te praten maar de Majoor stuurde hem weg en hij mocht niet eerder terugkomen voordat hij uitgevloekt was maar zulke kerels kom je in dienst niet vaak tegen er zijn er genoeg die niet vloeken maar er zijn er niet veel die er helemaal niet tegen kunnen.
Doe de hele bende de groeten maar van mij en jullie de mazzel hè!
Jaap
Djogjakarta, 10 december 1939
Lieve Ouders, broers en zustersHiermede bericht ik jullie dat ik jullie brief in gezondheid heb ontvangen en jullie zijn ook nog allemaal goed gezond. En dat is het voornaamste, de rest komt vanzelf wel. Met mij gaat het ook nog goed, Ik ben de 23e Nov. Aangesteld tot Europees Brigadier Effectief. Zodoende heb ik nu een soldij van ruim 8½ gulden, nou komen we zo’n beetje in de richting. Het leren hier gaat me best af. Het is voorlopig niets anders als herhalen wat we in Magelang gehad hebben en dat zit er bij mij nog goed in, alleen zijn ze hier een beetje strenger wat betreft je uitrusting en je krib en koffers en kisten . Een jongen kreeg 4 dagen verzwaard arrest omdat hij zijn handdoek ’s-avonds over de drooglijn had laten hangen en die moet je ’s-avonds om 6 uur binnenhalen, droog of niet droog en je kan het licht eens een keer vergeten. Nu staan er weer een heel stel op het rapport omdat hun kist niet op slot was en zo ga je maar door, maar het heeft dit voordeel dat je gaat overal naar kijken en dat is hun bedoeling ook. Overal aandacht aan besteden.
Als jullie deze brief krijgen dan is het zowat Kerstmis en Nieuwjaar, ik stuur geen nieuwjaarskaarten want dat is me veel te duur. Als ik er om gedacht had dan had ik ze met de boot kunnen sturen maar ik had helemaal vergeten dat het al weer zowat Kerstmis was, Dat komt ook al omdat je er hier niets van merkt , het blijft hier even warm.
Het begint in Holland ook al aardig te spannen als die oorlog een beetje lang duurt dan zal het niet meevallen om er buiten te blijven, het is daar een rotzooitje in Europa. Rusland valt maar gewoon Finland binnen en dat noemt die nog geen oorlog ook .
Ik kreeg van de week nog een brief van mijn oude kameraad, die zit in Bandoeng die is geen Brigadier geworden maar die zat oorspronkelijk bij de vechtwagens en tanks maar toen moest hij zijn lopend verband verbreken en opnieuw voor 6 jaar tekenen en dat wilde hij niet. Hij wil hier gaan boeren want het is een Fries, nou heeft hij al land gehuurd om wat op te verbouwen. Toen we nog samen op Semarang zaten had hij het er altijd al over en hij heeft geld om te beginnen. Dus waarom zou hij het niet doen.
Verder is hier niet veel nieuws, elke dag is hier precies hetzelfde en de dienst ook, alleen onze Sergeant is Sergeant-majoor geworden. We hebben hem bloemen gegeven maar het helpt niet veel want nu scheldt hij nog harder ‘s-morgens, m.a.w. “Jullie lijmen me toch niet”. Die goeie man moet ‘s-morgens altijd eerst een poosje gaan schelden hij maakt op mij toch geen indruk. Die vent is knoerdroog, je lacht je rot.
Verder wens ik jullie een Plezierig Kerstfeest, een Zalig Kerstfeest, een Zalig Uiteinde en een Gelukkig Nieuwjaar.
En geeft dat maar door aan iedereen.
Jaap
Djogjakarta, 25 December 1939
Lieve Ouders, broers en zustersHet is vandaag 1e Kerstdag en het is hier zo rustig dat je weet gewoon niet wat je overkomt want de meeste zijn met verlof en de rest is de stad in maar ik had geen zin dus dacht ik dan zal ik maar eens een brief schrijven. De toestand in Europa wordt er niet beter op maar die Rus heeft zich behoorlijk vergist in Finland. Hij dacht, dat landje zal ik eens in de kuif pikken maar dat valt tegen en ik hoop dat hij het nooit krijgt. De mobilisatie in Holland kost ook een duitje, ik las gisteren in de krant van 1.700.000 miljoen gulden per dag. Als ze dat zo 4 jaar volhouden dan is het land bankroet dan gaan we allemaal op de fles.
Het bevalt me hier best in Djocja voor zover het je dan bevallen kan op een kaderschool want zoals nu met de Kerstdagen hebben we nog 2X per dag kamerinspectie door de Luitenant v/d Dag, nou dat vind ik wel een beetje al te bar en als het nou nodig was ‘a la bonheur’ maar alles is in orde want iedere jongen doet hier zijn zaken wel en dan komt er zo’n Luitenant de poort binnenstormen met zo’n grote sabel aan zijn zij met een verbeelding of hij de compie even recht zal zetten en dan vliegt hij even de kamers over en dan even naar de keuken even proeven of de koffie wel lekker genoeg is voor de gasten (dat zijn wij dan) en dan gaat hij weer af, dan denk ik ook wel eens bij mezelf, is dat leger nou gek of ben ik het. Dan hadden we op Solo een andere Luitenant die kwam zo van Nieuw Guinea uit de bossen van de Papoea’s en die goeie man wist van de inwendige dienst net zo veel af als m’n klompen. Maar het was op een Zaterdagmiddag en dan is er geen middagappel maar de Luitenant moet toch komen en toen vroeg hij mij: “Wat moet ik nou eigenlijk hier doen”, nou ik keek hem eens aan en maakte hem toen duidelijk dat hij alleen maar even moest komen horen of er wat bijzonders was. Nou zegt hij: “Ik kom in ’t vervolg niet meer, als er wat bijzonders is dan laat je me wel roepen”, zie je met zulke lui is het prettig werken. Trouwens die Luitenant was een echte heer, daar zou je nooit een verkeerd woord van horen.
De Merapi is ook weer aan het werken maar je kunt er niets van zien alleen een Zaterdagavond we zaten in de bioscoop en ineens zag ik een hoop mensen de bioscoop uitvluchten, ik zeg tegen m’n kameraad: “Is er brand”? “Nee”, zegt hij “er was net een aardbeving”, nou dan moet het toch harder gaan stommelen wil ik er wat van merken, maar je had dat moeten zien in een minimum van tijd was de bioscoop leeg, ze maken je gewoon aan ‘t schrikken.
Nou, ik weet niets meer, ik hoop dat jullie allemaal nog gezond mogen zijn. Doe de groeten aan allemaal en jullie het beste ! ! ! !
De groeten van
Jaap
Vrede op Aarde
In de mensen een Welbehagen
Het lijkt er wel wat op. Neem me niet kwalijk dat ik dit schrijf, maar het kwam zo in eens in me op.
Daaaaaag
Djogjakarta, 7 januari 1940
Lieve Ouders, broers en zusters‘k Heb jullie brief in de beste gezondheid ontvangen en zo als ik daar uit verneem zijn jullie verhuist naar de Veenderweg, nou daar wonen jullie beter als op ’t Oordtveld want dat is zo’n eind uit de buurt, nou moeten de jongens ook weer naar een andere school. Je moet hier getrouwd wezen dan heb je steeds last van overplaatsing dan moet je steeds je hele hebben en houwen inpakken dus je kan wel nagaan dat je niet te veel rommel moet hebben want dan kom je over de kostenvergoeding welke je terug krijgt van het Gouvernement. Opoe is ook verhuist naar de Bunschoten, had ze geen zin meer in de Maanderbuurt?
Het gaat hier bijzonder goed alleen zitten ze hier overal op te fitten, moet je horen, er was van de week 100 kilowatt elektrische stroom te veel gebruikt. (Hoe ze dat uitrekenen is me nog een raadsel maar onze Kapitein is hartstikke pienter) maar nou staan ze gewoon achter je of je de lichten wel op tijd uitdraait. En je moet zelfs ‘s-nachts alles opbergen je mag bv. geen jas aan de kapstok laten hangen en als je even naar de W.C. moet dan ga je, je jasje netjes opvouwen en in je kist opbergen tot je weer terug ben dan moet je alles weer openmaken enz. enz. Nou dat vind ik zo’n onzin.
We hebben hier elke dag van 7 tot 9 uur ’s-avonds verplichte eigen studie maar zet jij maar eens 25 jongens bij elkaar zonder dat er iemand de baas is, die kunnen geen 2 uur achtereen stil zitten, maar nou is met Nieuwjaar afgekomen dat, wie geen onvoldoendes had, d.w.z. dat je voor elk vak meer als een 6 had, die krijgen vrij van verplichte studie, en dat waren bij onze klas maar 3 man, waar ik ook bij was. Nou heb je daar als vrijgezel betrekkelijk weinig aan want ’s-avonds gaat het licht op de kamers uit dus dan ben je toch weer gedwongen om mee naar het schoollokaal te gaan, alleen kun je zeggen: “ik sta er tamelijk goed voor wat het theoretisch gedeelte betreft, en praktisch geeft tenslotte de doorslag".
De Finnen houden behoorlijk stand tegen de Russen, die Stalin om al zij Generaals tegen de muur te zetten maar nou ondervindt hij de gevolgen en nou krijg je het grote verschil, of jij je Vaderland verdedigt of dat je als aanvaller de grenzen over trekt en daar mensen gaat vermoorden die jou nooit wat gedaan hebben.
Nou ik weet niets meer, doe de groeten aan allemaal en ik wens jullie nogmaals een gezegend 1940.
Jaap
Djogjakarta, 19 januari 1940
Lieve Ouders, broers en zustersJullie brief in de beste gezondheid ontvangen en nog allemaal springlevend, het zal nou niet meevallen met die kou want gisteren schreven de kranten nog van zware sneeuwval en zoveel graden onder nul, maar er zijn nog miljoenen mensen die het nog slechter hebben dus we mogen nog niet mopperen. Het zal daar aan de Veenderweg wel veel beter wonen zijn als op het Oortveld want dat was zo’n eind uit de richting en je zit nou vlak bij de familie dus je kan nou af en toe nog eens overwippen. Waarom is Opoe eigenlijk verhuist, want volgens mijn mening kon ze beter ginds in de Maanderbuurt wonen als midden in het dorp.
Het bevalt me hier nog best op Djocja en op de Kaderschool, alleen de dienst is knoer vervelend, elk uur een lepel, en als de dienst afgelopen is dan heb je zoveel lepels gehad dat je helemaal geen trek in eten meer hebt. We hebben een goede baas getroffen Sergeant-majoor Boonstoppel, hij kan niet tegen vloeken. Gisteren waren we in de gaskamers daar moeten we ons gasmasker proberen of het gasdicht is en als het dan niet gasdicht is dan krijg je een wolk gas binnen daar word je gewoon beroerd van en nou was er één bij nou die vent begon me even vlug te praten maar de Majoor stuurde hem weg en hij mocht niet eerder terugkomen voordat hij uitgevloekt was maar zulke kerels kom je in dienst niet vaak tegen er zijn er genoeg die niet vloeken maar er zijn er niet veel die er helemaal niet tegen kunnen.
Ik heb hier in Djocja ook al kennis aan een meisje gekregen, Trees de Winter heet ze, het is een Indisch meisje, en ze wil een Hollandse jongen hebben want ze heeft nog 2 zusters die zijn met hun soortgenoten getrouwd en dat wil ze niet. Maar ik heb haar gezegd dat als ze het op mij voorzien had dat ze nog wel een paar jaartjes kan wachten want ik voel er nog niets voor om huisvader te worden, en dat willen die kinderen niet om dan weten ze dat ze toch in de steek gelaten worden want over 6 maanden dan zit de cursus er weer op en dan ga ik weer ergens anders heen.
Maar voorlopig breng ik de halve week bij haar thuis door, het is wel een aardige meid en als ze zo lang wachten wil dan maakt ze nog wel een kansje, het is hier net de omgekeerde wereld, de meisjes zitten hier op de jongens te loeren want ze kon mij al voordat ik haar kende want haar nicht is met een Brigadier getrouwd die ook op Kaderschool zit.
Ik heb ook nog een foto, die jongen waar ik naast sta, daar slaap ik ook naast tot het einde van deze maand want zijn vrouw zit al op de boot, die foto is achter de kamer van ons genomen.
Het is vandaag Zaterdag en morgen is Willie jarig en een Vrijdag Koba. Dan komt deze brief wel een beetje te laat maar alsnog hartelijk gefeliciteerd en nog vele jaren na deze en meer weet ik ook niet.De groeten uit Indië
van Jaap
Djogjakarta, 4 februari 1940
Lieve Ouders, broers en zusters‘k Heb jullie brief ontvangen en het gaat al weer een beetje beter met de zieke, het zal anders niet meevallen met die kou want de couranten melden weer hevige koude, dat kun je je eigen hier helemaal niet meer voorstellen hoe koud of dat nou wel eigenlijk is. Het zal mij benieuwen als ik nog eens met verlof kom of ik er dan nog tegen kan. We hebben hier een jongen die is verleden winter met verlof geweest maar die vertelde dat als het zo koud was dan kwam hij niet voor 10.00 uur zijn bed uit.
Er valt hier niet veel bijzonders te melden, alleen hebben we van de week een verduisteringsproef gehad, dat was voor geheel Midden-Java, en wij hebben hier achter ons kampement een stel loopgraven liggen en daar moesten wij inkruipen zodoende hebben wij de hele avond in de loopgraven gezeten.
En Derk het bevalt jou geloof ik best daar bij Poel, het is in ieder geval wat en er zijn genoeg van die baantjes die veel slechter betaald worden. Het is hier in Indië nog wel hopelozer voor jongens om aan de slag te komen. Daarvoor komen de meeste ook maar in ’t leger, tenminste als ze er kans voor krijgen, ik ben hier wel jongens tegen gekomen met een H.B.S. diploma die verdienden f. 20,-- in de week en een vooruitzichten nou om je eigen te gaan verzuipen en een lefschoppers of ze 100 gulden in de week te verteren hadden. Maar dat is hier in Indië toch erg, al hebben ze niets te vreten als ze maar uit kunnen gaan en liefst zo mooi en zo deftig mogelijk. De mensen hier kunnen niet met geld omgaan, maar ik zit flink te schelden op die lui hier maar ik hoor er zelf ook bij want als ik niet uitkijk dan heb ik aan mijn 8½ gulden ook nog niet genoeg dus we zullen het land maar de schuld geven, ik denk tegenwoordig altijd “Wie het langst leeft heeft toch alles”.
Ik ben verleden week naar de zuidkust geweest dat is daar geweldig mooi om dat is daar een rotsige kust als je daar bovenop staat dan zie je een paar honderd meter beneden je de zee, weet je daar heb je op sommige plaatsen ook nog eetbare vogelnestjes, maar dat is meer een Chinees gerecht. Maar een woest terrein daar en overal van die grotten, er moet ook nog een heilige grot wezen maar daar is moeilijk bij te komen.
Nou, meer nieuws weet ik ook niet, de groeten aan allemaal en jullie de beste wensen vanuit Indië van
Jaap
Djogjakarta, 25 februari 1940
Lieve Ouders, broers en zusters‘k Heb jullie brief in de beste gezondheid ontvangen en het gaat nu weer een beetje beter met de gezondheid het zal anders niet meevallen met die kou.
Jullie hoeven niet bang te zijn dat ik zo gauw zal gaan trouwen, ik begin nou net een beetje vooruit te komen in dit leven en als ik dan zou gaan trouwen zit ik weer in de armoei, trouwens dat heb ik haar al wel duidelijk gemaakt dat ik niet wil trouwen. Jullie zijn geloof ik in de war met een inlandse en een Indische, zij is een Indisch meisje. We hebben gisteren ook weer een choleratyfus injectie gehad, dat is ook vuiligheid wat ze je in je lichaam spuiten want we hebben hem gistermiddag gekregen en ik heb er nu nog koorts van en een stijve arm. Ik heb eens gehoord van een dokter dat het serum wat ze daarvoor gebruiken dode tyfus bacillen zijn want dooie en levende bacillen kunnen niet met elkaar samen gaan. Dus als je nou maar voldoende van die dingen in je lichaam hebt dan heb je niet zo gauw last dat je die ziektes krijgt het komt dan ook amper nooit voor dat iemand van het leger die ziekte krijgt. Er wordt nergens zo goed voor je gezondheid gezorgd als in het leger want iedere 14 dagen hebben we inspectie van de dokter ook al hoofdzakelijk in verband met de vrouwenziekte die je hier in Indië hebt.
Vanmorgen is ook de beoordeling bekend gemaakt. Ik heb niet één onvoldoende, d.w.z. dat ik voor alle vakken minstens een 6 heb alleen praktisch moet ik beter worden en daar heeft de Sergeant-majoor ook gelijk in want ik gooi er af en toe wel eens een beetje met de pet na, we waren een keer de aanval aan het beoefenen en toen was die dubbele druk aan het kwijlen dat moet je zo en zo doen en toen vroeg ik of hij in de oorlog geweest was omdat hij het zo goed wist, nou toen kreeg ik de wind van voren dat kun je wel nagaan. Wij lopen altijd maar door het terrein te springen en we zijn geen van allen ooit in de oorlog geweest dus het is allemaal boeken kennis dus in de geest van de reglementen gaan wij de aanval beoefenen maar bij een eventuele oorlog zou het wel eens heel anders toe kunnen gaan maar in het leger is het nu eenmaal zo: “Wie het meeste traktement heeft krijgt gelijk”.
Het regent hier nu ouwe wijven elke middag weer hetzelfde van die kleine donderbuitjes, dat is onze winter.
Nou, ik weet niets meer de groeten uit Indië van
Jaap
Djogjakarta, 9 maart 1940
Lieve Ouders, broers en zustersIk heb jullie brief in de beste gezondheid ontvangen en zoals jullie schrijven gaat het niet zo goed met de gezondheid, het is ook slecht weer in Holland met al die kou. Dat zal wel niet meevallen maar: “Houdt er den moed maar in en alles sal reg kom”. Zeg willen jullie aan Teus vragen of hij mij nog eens schrijft want ik wilde hem pas geleden een brief terug schrijven maar toen kwam ik tot de ontdekking dat ik de enveloppe met zijn adres had weggegooid.
Het wordt hoe langer hoe erger daar in Europa met de oorlog en dat torpederen van neutrale schepen loopt ook de spuigaten uit net zolang tot dat Holland er genoeg van krijgt en dan gaan ze ook meedoen aan de dodendans.
Het is op het ogenblik Zaterdagavond. Ik ben al de stad in geweest maar ik ben maar gauw weer naar huis gegaan want dat stelt ook niet veel voor en dan kun je wel achter de meisjes aan gaan zitten maar als je ze dan eenmaal hebt dan ga je weer piekeren: “Hoe kom ik er weer af”, want zoals nu ook nou kan ik wel naar dat meisje toegaan maar ze wil nergens heen gaan of we moeten eerst verloven en daarvoor voel ik weer niets en bij haar thuis zitten word ik ook niets wijzen van dus: “tidah djadi” dat betekend zoveel als: “’t klopt niet”. Zeldzaam ras.
Het gaat hier op Kaderschool nog best, alleen sta je wel eens raar te kijken waar of ze de wijsheid vandaan halen om verschillende opdrachten te geven want zoals vanmorgen nog toen hadden wij schoonmaak van het kwartier nou dat ging goed tot half elf daarna eten tot half twaalf dan middagappel dan is het ongeveer half twaalf afgelopen maar de dienst is eigenlijk tot twaalf uur, maar ja wij kunnen best een halfuurtje met niets doen doorbrengen. Wat doet nou die Majoor van ons, die laat ons nog even inspectie maken met de hele hap. Die goeie man kan niet zien dat je even stil zit maar die man heeft altijd bij de militie gezeten als instructeur, nooit op een veld Bataljon want als ze op een veld Bataljon zitten moeten ze veel soepeler zijn want dan ben je voor een groot deel afhankelijk van je brigade want mijn kameraad die gelijk met mij Brigadier is geworden is voorlopig maar weer fuselier geworden. Geslapen op wacht met als gevolg 19 dagen streng arrest, gedegradeerd en 3 jaar geschrapt van het bevorderingregister. Ik vind het maar een zware straf voor 5 minuten slapen, maar als je nou je jongens mee hebt dan maken ze jou wakker als de Officier van de Wacht komt, maar heb je ze tegen je dan laten ze je stiekem pitten. En je moet er mee op meerdaagse oefening en dan kunnen ze je het leven zuur maken en ten slotte op een gegeven moment moet je er mee de oorlog in en volgens mijn mening vergeten ze dat maar al te vaak in het leger en vooral bij de bijzondere cursus om toen zijn er met 5 maanden 80 aangesteld. Ik was ook van de 5 maandelijkse brigadier cursus, maar toen was het ook zo bij de Sergeantscursus dus toen bleven er 120 man over maar die voelden er niet veel meer voor en die gooiden de kop in de wind (wel stom maar begrijpelijk want ik heb het zelf meegemaakt op Magelang) dus je kunt wel begrijpen dat er van die overgebleven jongens niet veel is terecht gekomen. Van die 120 zijn er dan ook maar 40 aangesteld, dat is nou anders, we zitten nu weer gewoon 9 maanden. Ze kunnen mij op 1 punt afvoeren en dat is de taal, ik kan wel zo’n beetje omgangs Maleis wat je in het dagelijks leven nodig heb maar om die zware reglementen in het Maleis te vertalen of een oefening in het Maleis uitleggen nou dat gaat boven mijn krachten en dat kun je ook niet leren of je moet eerst een jaartje bij de inheemse soldaten gezeten hebben. Als ze dat nou mee laten tellen dan kom ik er niet maar ik ben genoeg onderofficieren tegen gekomen die het ook niet konden dus ze laten ze ook wel eens sloffen dus dan moeten ze dat nu ook maar eens doen.
We hebben van de week op moeten geven waar we naar toe willen als de cursus afgelopen is en m’n kameraad en ik hebben Makassar aangevraagd. Niet omdat we zo graag naar Makassar willen maar dat heeft het lot uitgewezen. We wisten niet wat we aan moesten vragen want in welke gedeelte van Indië wij ook zitten we hebben overal evenveel dat wil zeggen, niets, toen hebben we een hoop plaatsnamen opgeschreven en toen bedekt en een andere jongen moest ergens een streepje achter zetten en zodoende werd het Makassar, wel makkelijk hè! Maar of we dat krijgen zullen dat is een tweede, zo laten we alles maar aan het lot over we worden hier echte zwervers dan zitten we hier en dan daar.
Een van mijn kameraden uit Solo is weer soldaat geworden, geslapen op wacht en rits de strepen er af. Wel een hard gelag maar hij had beter uit moeten kijken en een andere kameraad die naar Bandoeng gegaan was staat ook al wankel, je kunt wel gauw wat bereiken in het leger maar je moet uitkijken want ze halen ze er zo weer af.
Nou ik eindig met de hartelijke groeten uit Indië van
Jaap
P.S. de post wordt tegenwoordig aangehouden in Singapore maar jullie brief was gewoon doorgezonden.
We maken hier nooit geen foto’s meer dat gaat er zo zachtjes aan ook uit.
Nou sterkte en beterschap.
De lente komt in ’t land en alles groeit en bloeit weer .
De dokter neemt vakantie want zieken zijn er niet meer. Dat zullen we maar hopen hè!
Ik ben verleden week ingeënt tegen pokken, allemaal trouwens maar ik ben een paar dagen behoorlijk beroerd geweest. Trouwens van al die rommel die ze je hier in je lichaam spuiten of dauwen ben ik een paar dagen beroerd maar het is voor je eigen bestwil dus een paar dagen beroerd zijn telt niet mee.
Salam
Djogjakarta, 9 april 1940
Lieve Ouders, broers en zustersJullie brief in de beste gezondheid ontvangen en daaruit vernomen dat het bij jullie niet al te best gaat met de gezondheid en als dat niet al te best gaat dan loopt de hele zaak verkeerd want gezondheid gaat voor alles maar affijn er valt nou eenmaal niet tegen te vechten dus zal ik jullie maar beterschap toewensen en dat jullie allemaal weer zo gezond mogen worden als een visje in het water. Dat zal wel niet meevallen met een paar gekneusde ribben te lopen en dan nog een beetje werken ook dat gaat je niet in de kleren zitten als je nou in het leger was dan kon je een jaartje op ziekenrapport lopen dan kon je tenminste eerst behoorlijk genezen maar ja als je bij een baas ben dan moet je verder, ik had pas geleden nog een geval van een jongen van onze klas was de vrouw overgekomen vanuit Holland en toen gaf hij een feestje dat was op een Zondagavond en wij hadden permissie dus wij kwamen ‘s-nachts om een uur of drie behoorlijk kachel thuis en om half zes luidde het klokje van gehoorzaamheid weer maar ik was zo beroerd ik kon amper niet uit m’n ogen kijken, dus ik naar de dokter toe en mij ziek gemeld nou die dokter keek mij eens aan en ik moest meteen onder de wol en toen ik de volgende morgen weer bij hem kwam begon hij te lachen en zei: “Zo Teunissen, ik zal je er nog maar een weekje onder houden”. Nou toen verschoot ik van kleur en vroeg maar gauw of ik weer met de dienst mee mocht nou ik kreeg nog enkele vaderlijke vermaningen en toen kon ik weer af gaan maar die dokter had mij wel door maar die kunnen wel tegen een lolletje. Ze kennen die Jannenstreken wel zo langzamerhand maar zo iets hoef je in de burgermaatschappij niet te proberen want dan sturen ze je zo de laan uit. Er zijn hier wel jongens die nog geen slag dienst hebben gedaan en toch beuren ze elke week hun traktement en elke maand hun gezinstoelage en hun huishuur en water en licht, dat leger dat kost wel wat en als er vandaag of morgen oorlog uitbreekt zijn we toch allemaal het neusje want de soldaten vechten tegenwoordig niet meer maar het gehele volk.
Ik ben een beetje te laat met schrijven maar er valt hier zo weinig voor dat je weer amper niet wat je schrijven moet, het is hier iedere dag hetzelfde om het uur een eetlepel krijgskunst, het smaakt wel lekker maar je krijgt er gauw je buik van vol maar ik kan nogal goed mee komen ik heb pas 1 onvoldoende, wij hebben hier iedere week een stuk of 3 repetities en daar krijgen we dan een cijfer voor nou is 0 tot 3 slecht, 4 tot 5 onvoldoende en 6 tot 9 goed, een 10 kunnen we ooit halen. Nou heb ik 1 keer een 5½ gehad dus een O. en de rest allemaal boven de 6 dus dat gaat wel, dat is het theoretisch gedeelte. Nou hebben we ook het praktische gedeelte nog en daar weten wij niets van af en dat geeft juist de doorslag vooral wat betreft je algemene geschiktheid en militaire eigenschappen, voor zo’n mutatie worden de beste brigadiers afgevoerd. Verleden jaar zijn er van de 200 man 80 afgevoerd maar dat was ook een verschillende opleidingen zoals Kaderscholen rekrutendepots enz. Ik heb het wel meegemaakt dat we ’s-avonds om 10.00 uur aan moesten treden in de stromende regen en liggen – opstaan – looppas enz. enz. alleen omdat de Sergeant van de Week de pest in had en het met ’t avondappel niet al te vlot verliep, dat noem ik machtswellustelingen maar met zo’n vent zou je de volgende dag de oorlog in moeten dan geef ik hem toch niet veel kans meer.
We hadden een keer gevechtsschieten op Kediri en daar hadden we een Adjudant die lag ook niet al te best bij de compie. Affijn hij zou ons voorgaan in de strijd maar toen het vuren begon is de Adjudant in een kuil gekropen en ik heb hem niet weer gezien. Het duurde een paar maanden voordat de goeie man zijn mond weer durfde op te doen op de compie.
Als ze mij het “waarom” duidelijk kunnen maken en ik zie voor mezelf ergens het nut van in dan doe ik alles met plezier maar het gebeurt vaak dat ze dat niet kunnen en dan krijg je de pest in.
Ik kan tegenwoordig de lijn trekken dat is meer dan verschrikkelijk, als ik ’s-avonds mijn eigen aan ga kleden dan begin ik om 5 uur en dan ben ik om 7 uur klaar. Ik ben nou al helemaal afgericht om gepensioneerd te worden maar als het moet bv. bij alarm dan sta ik binnen 3 minuten gewapend aangetreden. Nou het is avondappel, ik schei er mee uit, de zaak gaat sluiten, doe de groeten aan alle bekenden en jullie het beste en beterschap.
Jaap
Djogjakarta, 28 april 1940
Lieve Ouders, broers en zustersJullie brief in de beste gezondheid ontvangen en bij jullie is alles weer OK. tenminste het loopt weer. Zoals jullie schrijven moeten Derk en Jos ook voor de keuring, nou dan zijn er 4 man van ons onder dienst, dan dien je het Vaderland goed Moeder door haar je zonen af te staan maar je hebt nog kans dat je ze terug ziet terwijl in andere landen het niet het geval is. Daar gaan ze en komen nooit weerom, wat een gekke wereld toch. Affijn zo is het altijd geweest en het zal wel altijd zo blijven ook.
Het is hier ook altijd hetzelfde, de cursus begint nou op te schieten. Er zijn er deze maand 16 afgedreven die zijn afgevoerd, er zullen er nog wel meer afgaan. Het is op het ogenblik Zondagmorgen 7.00 uur, ik ben al van 4.00 uur op omdat ik galerijwacht had en vannacht ben ik om 1.00 uur gaan slapen, dat kwam zo: m’n kameraad en ik kwamen gisteravond uit de bioscoop en daar zagen wij een Chinees met een tandem rijden, nou wij er achter aan en gevraagd of wij dat ding niet voor een avond mochten lenen en dat vond die vent goed ook en wij weg op dat ding, dat was de eerste keer dat ik op een tandem reed, maar dat ging best door het drukste verkeer heen en lekker rijden net een racefiets nou daar waren weer even een paar Jannen op het oorlogspad. Je wordt hier wel vrij in Indië want waar haal je dat in je hoofd wanneer je een vent op een tandem ziet rijden en je gaat naar hem toe en vraagt hem een avondje te leen. Dat kan ook alleen maar in de hersens van een paar kolonialen opkomen. Voorlopig kwamen we om half een thuis en om 4.00 uur moest ik er weer uit maar dat maakt absoluut geen indruk meer want daar zijn we zo zachtjes aan wel aan gewend want als je ergens ongeregeld slaapt dan is het wel in ’t leger. We hadden op Solo een Luitenant die zei: “4 uur slaap per dag is voldoende voor een mens”, toen zei een van de fuseliers: “Daar hebt u gelijk in Luit, de rest doen we ‘s-nachts wel”, want wij slapen hier ‘s-middags toch altijd soms nog meer als ‘s-nachts want gistermiddag ben ik om 12.00 uur gaan pitten en om 4.00 uur werd ik wakker, ja een bak dat je ’s-nachts niet zo’n erge slaap hebt.
Die Bart Bosch ben ik in 1938 nog tegengekomen in Soerabaja maar na die tijd heb ik hem nooit weer gezien, Later heb ik gehoord dat hij op school zat voor Brigadier, die school is in Tjimahi maar je moet af en toe toch eens wat van je laten horen, ik ken hier wel jongens die krijgen 1 brief per jaar en dat is als het Nieuwjaar is.
Nou ik eindig met de hartelijke groeten uit Indië van
Jaap.
Als jullie deze brief krijgen dan is het wel zowat 11 Mei, dus Vader ik zal je maar vast feliciteren met je verjaardag en nog vele hierna.
